en na al die jaren went het nog steeds niet. Een schooljaar lang mag je zorgen voor lieve kabouters, met elk hun eigen karaktertje. Samen beleven we heel wat leuke momenten, en maken we plezier.
Ik zou liegen als ik zou zeggen dat elke dag een feest was ... er waren natuurlijk dagen die eindigden met een zucht en dagen die begonnen met een zucht.
Maar de kleutertjes die naar je toe komen gelopen en je naam roepen, de vele spontane knuffels, de kleine handjes die plots naar de jouwe grijpen terwijl je over de speelplaats loopt, de nieuwsgierige blikken wanneer je aan het schilderen bent, de openvallende mondjes terwijl je een verhaal vertelt ... het zijn die kleine dingen die ervoor zorgen dat ik terugkijk op een mooi schooljaar; het zijn die kleine lieve momentjes die ik zal herinneren.
Het zal vreemd worden om dinsdag al die lieve kaboutertjes te zien vertrekken. Het einde van iets moois. En het zal nog vreemder worden om ze volgend jaar op de speelplaats te zien lopen, en weten dat ze niet meer 'van mij' zijn ... maar ik hoop dat ik af en toe toch nog eens zo een spontaan handje, knuffel, glimlach of kus zal krijgen ... want dan weet ik ... ze zijn me niet vergeten ;-) ... en dat is dan weer iets om naar uit te kijken.
Maar voor het tijd is voor het moeilijke afscheid, eerst nog even genieten van mijn kleine lieve kabouters ... en dinsdag sluiten we af met een reuzeknuffel!!!!!!!
Liefs,
juf Evelyn
Lieve kleine kabouter,
Wat was het fijn
om jouw juf te mogen zijn.
Weet je nog hoe spannend het was,
die eerste dag in de klas.
Ik mocht je zien groeien
en openbloeien.
Nu is het schooljaar gedaan
en tijd om jou naar
een ander klasje te laten gaan.
Het ga je goed,
met hopelijk nog veel glimlachjes
op je mooie snoet.
ZOEN,
